نوشخوار ذهنی
(به انگلیسی: Rumination)
نوشخوار ذهنی در روانشناسی به عنوان تمرکز اجبارگونهٔ توجه یک فرد، بر علائم و علل یک پریشانی و توجه به دلایل آن و نتایجش، به جای تمرکز بر راههای حل آن تعریف شده است. نشخوار ذهنی مشابه نگرانی است، با این تفاوت که نشخوار ذهنی بر احساسات بد و تجارب گذشته تمرکز دارد، در حالی که توجه نگرانی بر امکان بالقوه وقوع حوادث بد در آینده است. هم نشخوار فکری، و هم نگرانی، مرتبط با اضطراب و سایر وضعیتهای منفی هیجانی هستند. نشخوار فکری به طور گستردهای به عنوان یک عامل آسیبپذیری شناختی و به عنوان زمینهای برای افسردگی مورد پژوهش قرار گرفته است.