می گویند آدمای حساس بدبختند " خاک توسرند " پوست ندارند" فوت کنی دردشان میاد" چیز کوچک بد را بزرگ می کنند.
و آدمای با احساس چیز کوچک خوب را بزرگ می کنند.
و هر دو حساس یا با احساس واقع بین نیستند.
مشکل من در مورد با احساس است چون حتی به نظر من واقع بینی را هم باید حس کرد و در عشق و دوست داشتن و راز و نیاز با معبود
اگر احساس نباشد مگر این موهبت ها میسر می گردد؟
به نظر من هم احساس بخش جدایی ناپذیر زندگی تمام انسانهاست.
ممنون از مطلب خوبتان
با تشکر از حضورتان و آرزوی حس خوب برایتان.
کاملا صحیح است زندگی بی عشق و احساس بی پا دویدن است.
زندگی بی عشق و احساس با بالهای بسته پریدن است.
سپاس از حضورتان
اگر احساس نباشد مگر این موهبت ها میسر می گردد؟؟
موهبت عشق و دوست داشتن و ایمان .
سپاس از حضورتان