شکر نه یک وظیفه بلکه یک نیاز یا ضرورت است

صبح اول وقت ناخودآگاه ذهنم ترازوی داشته ها و نداشته ها یم را با شور و احساس در میان گذاشت .

چند دقیقه داشته هایم را در کفه ترازو می چیدم :خدا را شکر امروز زنده ام و می توانم روی پاهایم بایستم.

هر دو چشمانم می بینند و گوشهایم می شنوند و احساس دارم و از دیدن عزیزانم خرسندم و زیبایی  طبیعت را حس می کنم

چه حس خوب و با صفایی وقتی به خود آمدم فقط با شرمساری گفتم الحمدلله خدایا خود  شاهد هستی که من توانایی شکرگزاری

نعمت های بیشمارت را ندارم از من قبول کن کلمه مبارک (الحمدلله ) را .در واژه احساس مانده بودم که با شرمندگی بساط ترازو را برچیدم.

برای آشنایی و بهرمندی  بیشتر و بهتر از مزایای شکر گزاری بر روی لینک    چگونه شکر گزار باشیم     کلیک نمایید.