خاطرات دوران کودکی در مورد وسواس

قدیم ها که در خانه ها حمام نبود در اکثر محله های کلان شهر ها حمام  های عمومی دایر بودند .در زمستان

از ساعت نه صبح تا چهار بعد از ظهر تایم خانم ها و صبح ها قبل از طلوع آفتاب تا کمی از طلوع گدشته و عصرها تا پاسی از شب

تایم آقایان  بود .بچه شش یا هفت ساله بودم با پدرم در کنار درب حمام عمومی محل مان ساعت چهارونیم عصر زمستان صف

کشیده بودیم تا خانم ها تمام شوند .بلاخره با یک ساعت تاخیر تمام شدند و آقایان به سرعت از پله ها

پایین آمدند و مشغول رخت کنی شدند .مسئول نظافت تایم آقایان وارد داخل حمام شد و با عصبانیت و دادو فریاد

می گفت :.زود لباس هایتان را بپوشید و بیرون منتظر باشید.یکی از خانم ها هنوز تمام نشده!جریان ماوقع را در خانه

به مادرم گفتم .گفت آن خانم همیشه از ساعت نه صبح میاد و فکر می کند هنوز پاک و تمیز نشده بعد از نیم ساعت از تایم

آقایان گذشته با دادوفریاد بیرون میاد.پرسیدم چرا این کار را می کند ؟ مادرم گفت : وسواس است .

وقتی در بحر یک صحبت فرو می رویم و خسته می شویم و سرو ته کلام را گم می کنیم و شنونده هایمان  مثل منتظران درب حمام

یخ می زنند و کرخت می شوند به وسواس کلامی مبتلا هستیم .

 جهت راه های رهایی از وسواس در کلام بر روی لینک  پرحرفی نشانه اختلال شخصیت است   کلیک نمایید.